Saçma!

Hep dolu dolu sevdim ben
Bir çiçeği, bir kuşu ,bir şarkıyı, bir şiiri
Dolu dolu sevdim dostularımı, arkadaşımları, sevgililerimi
Öyle azcık değil
Tüm benliğimle, tüm yüreğimle hem de


Bırakıp gidenler de oldu, bırakıp gittiğim de
Yaralayanlar da oldu, yaraladıklarım da
Gün oldu çok büyük konuştum
O büyük konuşmalar birer birer dizildi önüme.


Ama hiç pişman da olmadım yaşadıklarımdan
Çünkü, ben istedim, ben yaptım
Hemen hepsi benim seçimlerimdi.


Korkmadım ben hatalardan, yalnızlıktan
Düşüp dizlerimi yaralamaktan.
Korkmadım nefes almaktan, yaşamaktan
istemekten, kazanmak ya da kaybetmekten
Hayırlısı dedim yürüyüp gittim yoluma

Çok da büyük şeyler beklemedim hani hayattan.
Azıcık huzur, azıcık şefkat, azıcık sevgi.
Olmadı ya olsun,
Herneyse...

Mesela ağlamıyorum artık eskisi kadar
Ya da düşünmüyorum
Sadece duruyorum.
İster kibir deyin, ister aptallık, ister bıkkınlık
Umurumda da değil


Artık çok sıkıldım
Abuk subuk mazeretlerden,
Ego yarışlarından,
Yalanlardan.

Hayat dediğimiz şey ne ola ki?
Değil yarın bi sonraki anın garantisini kim verdi.
Başlangıçta aynı yerden çıktık yola
Varacağımız aynı nokta.

Böbürlendiğimiz herşey
Aslında ne kadar gülünç
Ne kadar saçma.

Hayat ne kadar değerli, ne kadar saçma.